Wytwarzanie i zagospodarowanie paliw alternatywnych: stan obecny i perspektywy (cz. III)

Na końcu wpisu dotyczącego zagospodarowania paliwa alternatywnego w kraju (cz. II) wspomniałem o rozwijającym się eksporcie wytwarzanych na terenie Polski paliw alternatywnych.

Eksport (wywóz), import (przywóz), a także tranzyt odpadów stanowi tzw. transgraniczne przemieszczanie odpadów. Kwestia transgranicznego przemieszczania odpadów jest opisana w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów i została transponowana na grunt polskiego prawa w ustawie z dnia 29 czerwca 2007 o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów. Pełny zasób wiedzy z tego tematu zamieszczony jest na stronie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

Transgraniczne przemieszczanie paliwa alternatywnego klasyfikowanego jako odpad o kodzie 191210 wymaga uzyskania zezwolenia. Pismem z dnia 25 lipca 2016 Główny Inspektor Ochrony Środowiska określił warunki jakimi kierować się będzie przy rozpatrywaniu wniosków o wydanie decyzji na przywóz do Polski do odzysku odpadów w postaci paliwa alternatywnego. Określono w nim, nie tylko konieczny docelowy sposób wykorzystania paliwa jak również określono istotne parametry jakie paliwo musi spełnić, ale także wyłączono wprost możliwość przywozu paliwa ze względu na przekroczenie zanieczyszczeń innymi frakcjami odpadów jak również określonymi rodzajami odpadów. Zresztą zachęcam do zapoznania się z tym dokumentem.

Paliwo alternatywne, odpad o kodzie 191210 stanowi odpad nie ujęty na żadnej z list odpadów (zielonej, bursztynowej) stanowiącej załącznik do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów, w związku z powyższym ich transgraniczne przemieszczanie objęte jest procedurą uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody określoną w Tytule II wymienionego rozporządzenia.

Informacje w zakresie zgłoszeń i decyzji GIOŚ w zakresie międzynarodowego przemieszczania odpadów dostępny jest tutaj. Można w nim znaleźć podstawowe informacje o zgłaszającym, czy też odbierającym odpad, okresie ważności decyzji a także masie odpadów określonych w decyzji. Brak jest szczegółowych informacji, o ich udzielenie należy wystąpić do GIOŚ z prośbą o udostępnienie danych powołując się na przepisy dot. dostępu o informacji publicznej lub dostępu do informacji o środowisku. Także w tym miejscu chciałbym bardzo podziękować Naczelnikowi Wydziału Departamentu Kontroli Odpadów w Wydziale transgranicznego Przemieszczania Odpadów za szybkie ustosunkowanie się do mojej prośby i udzielenie informacji na temat transgranicznego przemieszczania paliwa alternatywnego. Dane przedstawiono w poniższych dwóch tabelach. Pierwsza przedstawia dane dotyczące wydanych zezwoleń w zakresie transgranicznego przemieszczania odpadów o kodzie 191210 (paliwo alternatywne), a druga dane dotyczące faktycznego przywozu i wywozu.

Tabela 1. Dane dotyczące wydanych zezwoleń
w zakresie transgranicznego przemieszczania odpadów o kodzie 191210
(paliwo alternatywne)

	Import [Mg]	Export [Mg]
2016	115 500	10 000
2017	167 500	32 000
2018	157 000	3 000
2019	20 000	0
2020	20 000	368 000

Tabela 2. Dane dotyczące faktycznego przywozu i wywozu odpadów o kodzie 191210 (paliwo alternatywne)

	Import [Mg]	Export [Mg]
2016	20 753,36	5 044,26
2017	74 959,36	5 625,6
2018	36 373,86	294,09
2019	13 088,08	0,00
2020	527,28	15 168,1

Jak widać to co się deklaruje, a to co fizycznie realizuje w większości dość wyraźnie się różni. Przyjrzyjmy się jednak skali transgranicznego przemieszczania paliwa alternatywnego o kodzie 191210. Łącznie w ostatnich pięciu latach do Polski trafiło blisko 146 tys. Mg. Najwięcej przyjechało w roku 2017. Było to 74959,36 Mg. Tendencją było jednak to, że znacznie więcej importowaliśmy niż eksportowaliśmy. Ta sytuacja zmieniła się w 2020 roku. Nastąpiło odwrócenie wspomnianej tendencji. Po raz pierwszy eksport przewyższył import, i to w znaczącej skali. Do Polski trafiło jedynie 527,28 Mg, natomiast wyjechało 15168,1 Mg. Oczywiście w skali wytwarzanego paliwa to niewiele, ale cieszy to, że przy znacznie mniejszym potencjale zagospodarowania odpadów w stosunku do potencjału wytwórczego nie ściągamy dodatkowych ton odpadów do Polski, a staramy się wyprodukować paliwo, które spełnia wymagania zagranicznego odbiorcy.

Także postawione w poprzednim wpisie pytanie „Czy polski RDF stanie się hitem eksportowym?” nie było gołosłowne. Liczę, że skala wręcz zostanie zwiększona. Za jakiś czas sprawdzimy ponownie.